سیصد سال

به سیصد سال آدم مانده غمناک           ز بهر گندمی خون ریخت بر خاک

مقصود سیصد سالی است که آدم پس از مفارقت از بهشت می گریسته است.در قصص الانبیاء نیشابوری آمده است:

((پس آدم دویست سال بگریست و طعام و شراب نخورد و حوا نیز همچنین،تا آن گاه که آدم سجده کرد و چهل سال سر از سجده بر نیاورد،تا آن گاه که حق تعالی جبرئیل را بفرستاد که یا آدم سر از سجده بردار که خدای تعالی توبه ات را پذیرفت و عفو کرد.))

                                                                                       ققص الانبیا نیشابوری/20